Dit is misschien een van de meest voorkomende praktijken in de BDSM, maar nog altijd doet het me veel plezier als ik het uitoefent. Ik kan inderdaad heel langzaam beginnen de tepels te kietelen met mijn vingers en dan naarmate de druk uitgevoerd op de tepels te verhogen door ze steeds harder en harder te knijpen terwijl ik dan meer en meer het gezicht van mijn onderdanige zie grijnzen wanneer de pijn zich laat voelen. In dat stadium is alles nog steeds vrij zacht. Maar zodra de tepels van mijn onderdanige gevoeliger geworden zijn, dan kan ik verder gaan met andere soorten spelen. Ik heb onder andere ter mijn beschikking een brede waaier aan klemmen enkele wat wreder dan de andere, variërend van simpele wasknijpers tot krokodillenklemmen met scherpe tanden tot het gebruik van chirurgische klemmen. Aan die klemmen kan ik dan ook nog een set van gewichten toevoegen die nog meer de tepels van mijn prooi zullen strekken. Eigenlijk laat de marteling van de tepels mij regelmatig toe de sadistische kanten van mijn persoonlijkheid aan de oppervlakte te komen altijd rekening houdend met de weerstand drempel van de onderdanige die ik voor mij heb.
Voor de hardste van hen kan ik ook gebruik maken van naalden die hun tepels zullen doorboren en de gevoeligheid van deze laatste nog zullen verhogen. Een kaars kan ook gebruikt worden om de tepels te verwarmen onder stromende druppels van was en om ze af te koelen kan ik dan ijskegels gebruiken. En als ze nadien opnieuw moeten verwarmd worden kan ik oproep doen aan mijn aanbod van zwepen en andere karwatsen. Kortom vele mogelijkheden bieden zich aan mij aan om naar beste wensen de tepels van mijn slaven te martelen. Eens ze in mijn macht zijn, dat ze wel of niet beperkt in hun bewegingen zijn, op verschillende manieren vastgebonden zijn of in de lucht opgehangen zijn, heb ik op de een of andere manier altijd rechtstreeks toegang tot hun borsten en kan ik dan de vrije loop geven aan mijn verlangens van het ogenblik en ik aarzel niet daarvan gebruik van te maken.
